ความสุขแบบง่ายๆ

ครั้งแรกที่ดิฉันมาวัดพระธรรมกาย
     ในวันที่ 19 พฤศจิกายน 2546 ปลายปีเริ่มมีลมหนาวมาอ่อนๆ อากาศสดใส ตื่นแต่เช้ารับอรุนรุ่งวันใหม่ เช้านี้ ดิฉันได้มีโอกาศมาที่วัดธรรมกายครั้งแรก ก้าวแรกที่เดินเข้ามาทางประตูป้อม 7 ดิฉันเห็นต้นไม้สีเขียวรายล้อมด้วยต้นสนเขียวชอุ่ม บรรยากาศที่เงียบ สงบ มีเสียงนกกระจิบร้องและบินไปมา เหมือนราวกับว่าเราได้กลับมาบ้านอันอบอุ่น ถนนสะอาดไม่มีเศษกระดาษ แม้แต่ใบไม้แห้งแทบไม่มีเลย ทำให้ชอบมากเย็นตา สบายใจ  เมื่อถึงเวลา 9.00 น เราเริ่มนั่งสมาธิ หลวงพ่อพูดออกไมค์ว่าให้หลับตาเบาๆ  ผ่อนคลายสบาย ปล่อยอารมณ์ขุ่นใจ ทุกอย่างออกไปไม่คิดอะไร ทำใจนิ่งๆ ว่างๆที่กลางท้อง ความรู้สึกนั้นมันสบายใจอย่างบอกไม่ถูก มีความสุข อบอุ่น  ปลอดภัยราวกับเราอยู่ในที่ๆเป็นที่ส่วนตัวมีแค่เรา ปลอดภัยไร้กังวล  และอยากนั่งต่อไปแบบนี้เรื่อยๆ ช่างมีความสุข จนกระทั่งลืมตา ความสุขแบบง่ายๆ ไม่เสียตัง ไม่ต้องดิ้นรนไปหาจากที่ใดๆ แค่เราหลับตาอยู่กับตัวเอง เมื่อใจเรามีความสุข กายก็สุขด้วย สิ่งแวดล้อมก็มีผลต่อจิตใจเรามาก เช่นสถานที่สะอาด สบายตาทำให้สบายใจ บรรยากาศเงียบสงบ ทำให้อารมณ์เรานิ่ง
     เมื่อกลับมาจากวัดพระธรรมกาย ดิฉันก็มานั่งสมาธิเองที่บ้าน ช่วงแรกนั่งได้ครึ่งชั่วโมง หลายๆวันก็ขยับได้นานขึ้น มีความสุขทุกครั้งที่นั่ง ทำให้เรามีสติ ทำงานได้รอบคอบขึ้น ด้วยสมาธิเราทำทุกวัน
     ต้องขอบคุณวัดพระธรรมกายและทุกคนที่มีส่วนช่วยให้มีการฝึกนั่งสมาธิ ดิฉันได้โอกาสที่ดีได้นำสมาธิมาใช้ในชีวิตประจำวันแบบง่ายๆแต่มีความสุขได้ทุกวันค่ะ